اجراي تئاتر اردوگاهي در دهه فجر

به گزارش مجله روز ، جلسه اي با بيان خاطرات دو آزاده دوران دفاع مقدس به مناسبت دهه فجر در خانه اهل قلم برگزار شد. عبدالحميد اكبرنيا ، يكي از آزادگان هشت سال دفاع مقدس ، در اين جلسه توضيح داد: دوران اسارت مانند امروز در قرنطينه بود. ما بايد روي يك ديوار چهار جداره مي بوديم و قبل از اسارت تصوري از اسارت نداشتيم. اين حضور مداوم باعث افسردگي و خستگي ما شد ، بنابراين بدون تنوع نمي توانيم شرايط سخت اسارت را تحمل كنيم.

وي افزود: “ما مجبور بوديم از زندگي روزمره اجتناب كنيم. بنابراين شرايط سخت اسارت باعث شد كه بتوانيم استعدادهاي خود را بشناسيم.” مثلاً در ايام دهه فجر تئاتر اجرا كرديم كه روحيه و شادي ايجاد مي كرد. عراقي ها نسبت به برگزاري اين مراسم بسيار حساس بودند. اين فعاليت ها توسط عراقي ها ممنوع شد. ما بايد فعاليتهاي مناسب خود را به صورت پنهاني انجام مي داديم. يك يا بيشتر از زندانيان نگهبان شدند و خود را قرمز يا سياه اعلام كردند و ما مي توانيم فعاليت هاي با كيفيت بالا در سطح اردوگاه ها و آسايشگاه ها با امكانات كمتري داشته باشيم.

در ادامه اين ديدار محمد باقر عباسي يكي از اسراي دوران جنگ تحميلي با اشاره به ولادت حضرت زهرا (س) گفت: اسيران عشق مادري حضرت فاطمه (س) را درك كردند و اگر مادري او نبود نوازش حقايق ناگوار رخ داده است. نوع اسارت رزمندگان ايراني با ساير اسيران جهان متفاوت است. زيرا زندانيان ايراني توانستند روحيه خود را براي مدت طولاني حفظ كنند و اين مربوط به اعتقادات و ارزشهاي ديني آنها بود.

وي افزود: “بعضي اوقات متاسفم كه چرا حتي اگر فاصله كمي با شهادت داشتم اما به شهادت نرسيدم ، اما پس از اسارت فهميدم كه حكمت خدا اين است كه يك مأموريت ديگر را در زندانهاي دشمن انجام دهد.” در اسارت ، همه چيزي مي دانستند. هر وقت مي خواستيم كاري انجام دهيم بايد به سراغ مدير خزانه داري برويم. در واقع ، اين بخش وظيفه تأمين تجهيزات و ملزوماتي را داشت كه براي بزرگداشت مناسبت هاي مذهبي يا ملي در اختيار ما قرار گرفت.

باقري گفت: يكي از مواردي كه دو ماه زودتر براي او برنامه ريزي كرده بوديم ايام دهه فجر بود. ما همه جوانب را ارزيابي كرده ايم تا در مدت 10 روز برنامه هاي مختلف فرهنگي ، ورزشي و هنري را انجام دهيم. در پايان به برگزيدگان هديه داديم.

اين مبارز آزادي خواه دوران دفاع مقدس با اشاره به نمايش تئاتر اردوگاه توضيح داد: تئاتر ميداني ويژگي هاي خاص خود را داشت. مي توانم بگويم كه در دهه فجر و نوروز ، اين نوع تئاتر تأثير بسيار مثبتي در روحيه رزمندگان داشت. بعضي اوقات در 22 سالن بازي مي كرديم كه جاي فيلم را گرفت. همه تمرينات ما با گفتگو نبود و بعضي اوقات آزادگان مجبور به انجام حركات بودند. بهترين زمان براي ما زماني بود كه مسابقات ورزشي برگزار مي شد زيرا بعضي اوقات پاسداران عراقي آنها را تماشا مي كردند و ما مي توانستيم در تئاتر اجرا كنيم.

باقري تاكيد كرد: ساختن آثار هنري يكي از اقداماتي بود كه باعث زنده ماندن ما شد. آداب و رسوم مذهبي ، فعاليت هاي آموزشي و سرگرمي نيز روحيه اسيران را بالا مي برد. ما متن را روي بسته هاي سيگار ، سيمان و ورق هاي گوشت منجمد نوشتيم. زغال سنگ ، باتري ، چوب سوخته ، و مداد يا قلم كه از عراقي ها گرفتيم نيز ابزار نوشتن ما بود.

انتهاي پيام